Midden-Oosten en Noord-Afrika , 20-02-18
“ Ahlan!” “ welcome to Jordan”, zo word je gelijk verwelkomt als je aankomt. Op nog geen 5 uur vliegen van Nederland, ligt Jordanie als een oase van rust in het wat rumoerige Midden Oosten. Alle reizigers die ik de afgelopen jaren in de groep heb gehad, zeggen allemaal; “wat een gastvrij land, met zoveel cultuur, natuur en heerlijk eten en ik voelde me er zo veilig”. Ik kan dat alleen maar beamen. In 2008 begon ik hier (fotografie) reizen te begeleiden en kreeg een jaar later een baan aangeboden waardoor ik mijn spullen pakte en eind 2010 hierheen verhuiste en ik woon er nog steeds. Met de Arabische Lente (2011). begon een wat onzekere tijd en het toerisme storte redelijk in. Gelukkig trekt het de laatste jaren weer aan ik ben blij weer veel mensen mee te mogen nemen door dit prachtige land. Een groot voordeel is dat de reisafstanden klein zijn en het een heel veelzijdige reis is. Het ene moment drijf je in de Dode Zee en het volgende begeef je je in een oude Romeinse stad, alsof je in een geschiedenisboek loopt. Na een prachtige wandeling door een natuurreservaat, sta je even later tussen de rotsen van Petra met geweldige uitgehouwen tombes. En waar heb je op nog geen uur rijden van elkaar een immense woestijn en een zee met allemaal tropische vissen? “Please take some tea”, een man in een winkeltje staat al met een kopje klaar. “ nee dank u wel”, je wilt namelijks niets kopen. Als je dat ook aangeeft, biedt de man je nogmaals de thee aan. Dit is typisch de gastvrijheid van de Jordanier. Je bent altijd welkom, men deelt zijn of haar eten met je, zonder iets terug te verwachten. Dit zit diep geworteld in de cultuur. Eten is zo wie zo een feest hier! Vooral de vele verschillende mezza’s (voorgerechten) zijn verrukkelijk en de keuze is veelzijdig. Jordanie heeft een enorme geschiedenis! Naast de vele bijbelse plekken, vind je vele romeinse ruines. Wist je dat Jerash de grootste Romeinse stad buiten Italie is? En Petra stampt natuurlijk van voor de jaartelling. Het is enorm groot en nog steeds worden nieuwe dingen ontdekt. Het meest bekende is de ‘schatkamer’, die je bereikt door eerst een kilometer door een kloof te lopen, wat op zich al heel mooi is. Het pad wordt telkens smaller en opeens zie je iets magisch tussen de rotsen verschijnen. Het is niet echt een schatkamer geweest, maar een tombe. De lokale mensen hebben die naam jaren later gegeven omdat ze dachten dat er een schat was. Persoonlijk hou ik het meest van Wadi Rum, een rode woestijn met valleien omringt door enorme rotsen. Vooral bij het ochtend- en avondlicht hebben ze een hele mooie diepe warme kleur. Ik geniet van de wijdsheid en de rust hier. Als het niet te koud is, pak ik mijn matje en slaap onder de blote sterren hemel. Onmogelijk haast te bedenken dat eeuwen en eeuwen geleden dit de zeebodem was!
Azië , 20-02-18
Met z’n allen stappen we 3 songteaws in. Dat zijn van die taxi busjes, waarin je achterin zit, tegenover elkaar op een bankje. Je vindt ze in Thailand in allerlei kleuren. Vanuit Chiang Mai rijden we in dik een uur richting de bergen. De stad laten we achter ons, de rijden door dorpjes omgeven door groene heuvels. We nemen een korte break bij een kleine lokale markt om de benen te strekken, wat fruit te kopen en dan gaan we op een minder goed verharde weg echt de bergen in. Op weg naar een olifanten opvang. Olifanten die vooral uit het toerisme zijn gered waarbij ze met toeristen in een soort zadel / platvorm op hun rug door rivieren en over heuvels moesten lopen. Gelukkig is het de afgelopen jaren meer en meer bekend dat dit echt niet goed voor de dieren is. En dan heb ik het nog niet over het ‘breken van de olifant’, een verschrikkelijk proces waarbij dit prachtige dier gemarteld wordt! Bij dit project zijn verschillende lokale families betrokken, die een paar olifanten onder hun hoede hebben. Ze leven vrij in de omgeving. We komen aan in een klein dorp van een lokale stam en worden opgewacht door onze vrolijke gids. We gaan eerst een stuk wandelen, langs rijstvelden en komen aan bij een bamboe hut, waar we uitleg krijgen over het project en de olifanten. We krijgen allemaal een vestje aan, want hieraan zit een luchtje die de olifanten herkennen, wat fijn voor hen is. En dan gaan we oppad, en opeens staan daar 3 grote olifanten voor ons. Ze zijn uit de jungle gekomen, omdat ze weten dat ze rond deze tijd wat lekkers krijgen. We worden voorgesteld en mogen ze ook wat eten geven. Een jongen uit de groep is wat bang, maar onze gids begeleidt hem fantastisch, en heel langzaam zie je het vertrouwen groeien en aait hij de olifant even later over zijn slurf. “Jeetje, wat is dat hard! Ze zijn helemaal niet zacht! Het zijn net de harde haren van een bezem!”. We vervolgen onze weg, richting een rivier met een kleine waterval, waar we een duik zullen nemen. De olifanten lopen een stukje met ons op en verdwijnen dan in de jungle. Het is ongelovelijk hoe snel je zo’n groot dier opeens kwijt bent! De kids springen van de rotsen in het water en zelfs een paar ouders wagen een sprong. Terug bij het bamboe huis gaan we lunchen en daarna komen onze grote vrienden weer langs. Tijd voor een modderpad en dat weten ze! Met hun slurf spuiten ze de modder op hun rug en lopen langzaam en behoedzaam naar de waterpoel. We hebben emmers gekregen om te vullen en de olifanten nat te maken en te boenen. Uiteraard helpen de olifanten zelf ook mee en spuiten het water op hun rug en spuiten modder tegen hun zij. Grote hilariteit als een olifant gaat poepen..... in het water waar wij ook allemaal staan, maar ach, wat maakt het uit. En als er een begint te poepen, doen de anderen ook maar mee. Een vader pakt het zelfs op en begint ermee te gooien! Dikke pret. De kids mogen nog meehelpen met eten klaar maken voor de olifanten en daarna is het tijd om weer te gaan. Wat een dag! Ontzettend veel lol gehad, prachtige natuur gezien, bij een waterval gezwommen, maar vooral geweldig om zo dicht in contact te zijn met deze machtige dieren. Gelukkig zijn deze gered. Hopelijk hebben andere olifanten snel ook dat geluk.