Leen

close

1 van 0

Reisverhalen van Leen

• Nieuw-Zeeland, februari 2018: "He tangata, he tangata, he tangata".

  Oceanië , 16-04-18

  Eergister Auckland verlaten (bye bye big city) en via de Kauricoast naar het noorden gereden. De Kauricoast is een weinig bezocht stuk Nieuw-Zeeland, onterecht! De kauri's zijn giganten van bomen (na Sequioa grootste ter wereld). Ze kunnen wel 60 meter hoog worden, met stamomtrekken van 13 meter en wel 2000 jaar oud. Heel het noordelijke deel van het noord eiland was tot 200 jaar geleden begroeid met deze bossen, nu resteert helaas nog maar 3 %. Wij hebben 2 wandelingen gemaakt; één in Trounson- en één in Waipoua kauriforest. Zo mooi; sprookjesbossen zijn het!  In Waipoua Forest wandelden we met een Maorigids, met fantastische uitleg; Maori anekdotes en stiltemomenten en gezang in het bos. Voor mij en anderen een spirituele en emotionele ervaring, aan de voet van de majestueuze bomen.   
  
    We verblijven 3 nachten in Paihia, in de Bay of Islands. Gisteren met 10 groepsleden een dag in the Bay gezeild, met Rick & Robin, die ik al ken sinds 1999. Het is 10 jaar geleden dat ik hen zag, dus we verheugden ons alle 3 elkaar weer te zien. Vanmorgen vroeg zwaaide ik eerst nog 6 mensen uit die op de mooie bustoer naar Cape Reinga gingen, het noordelijkste puntje van NZ. Het weerzien met Robin & Rick op hun mooie zeilboot Phantom was warm en het voelde alsof we vorig jaar nog met elkaar zeilden. Robin, na het verlaten van de haven: "Tell me your past decade, i see a ring!" Zo veel veranderingen in mijn leven in de afgelopen 10 jaren, ze waren verheugd dat te horen. Het was rustig, zonnig zeilweer. Na een paar uur gingen we voor anker in een mooie baai. We zwommen naar Moturua eiland, wandelden er door echt NZ bos naar de top, genoten er van de mooie vogelgeluiden, scharrelden op het strand, zwommen terug naar de boot, lunchten aan boord en zeilden naar het eindpunt met stevige wind! Wat wil je nog meer voor je reizigers? De zeiltocht eindigde in de namiddag in Russell, een leuk plaatsje aan de overkant van de baai, met oude houten huisjes en een prima plek om op een terras van een drankje te genieten en de zon in de zee te zien zakken. Ik zag de zonsondergang al weer vanuit Paihia ("onze" verblijfskant, 20 minuten met veerbootje) in mijn favoriete restaurantje (Waterfront), waar ik mijn tweede ontmoeting had met nicht Annemarie en haar man Shayne. Echt weer fijn; de familie ontmoetingen hier zijn vanzelfsprekend de slagroom op de taart.   
  
    Vandaag is het Waitangi day; de dag dat 40 Maori chiefs hun land in 1840 overdroegen aan de Engelse kroon. Voor Pakeha ("witneuzen") de geboortedag van Nieuw-Zeeland, voor sommige Maori's nog steeds controversieel. Waitangi ligt slechts 2 km. van Paihia, dus wij gaan vandaag de ceremoniën, (Maori) zang- en dansoptredens meemaken op de Waitangi Treaty grounds. Sommige reisgenoten hebben gister al wat informele optredens gezien. Een privilege juist vandaag hier te zijn; het belooft een unieke dag te worden.
  
    Ik reis met een fijne groep van 17 reisgenoten en werk samen met Scott, een goede chauffeur en prettige persoon. Binnen no time hadden we op de eerste dag zeer persoonlijke gesprekken, heel bijzonder.    
  
    Ja, ik geniet weer van het werken in prachtig Aotearoa (het land van de lange, witte wolk) en van de nieuwe en hernieuwde ontmoetingen met talloze fijne en bijzondere mensen. Geen betere beschrijving dan dit Maori gezegde: "He aha te mea nui o te ao? What is the most important thing in the world? He tangata, he tangata, he tangata. It is people, it is people, it is people."